Hapa tutaangalia mchango wa wanazuoni wa Waislamu enzi za Golden Ages yaani zama za dhahabu, huu ni wakati ambao watu wa Ulaya walikuwa Gizani
Wakati wa Enzi ya Dhahabu ya Uislamu, wanazuoni wa Kiislamu walifanya maendeleo makubwa katika nyanja ya tiba. Walileta maboresho ya kipekee katika mbinu za upasuaji, elimu ya udaktari, na uendeshaji wa hospitali. Walijenga uelewa wao juu ya misingi iliyowekwa na ustaarabu wa zamani, hasa Wagiriki na Warumi, kisha wakaongeza maarifa ya kipekee katika maeneo kama magonjwa ya macho (ophthalmology), uchunguzi (diagnosis), matibabu, na dawa (pharmacology). Hapa chini ni maelezo ya kina ya mchango wao:
Madaktari Waislamu walivumbua vifaa na mbinu mpya za upasuaji ambazo zingine bado zinatumika hadi leo.
Al-Zahrawi, mtaalamu mashuhuri wa upasuaji, aligundua zana nyingi za upasuaji kama sindano (syringes), koleo (forceps), na msumeno wa mifupa (bone saw).
Alianzisha mbinu kama kutumia moto (cauterization) kusitisha damu na ushonaji wa vidonda (suturing).
Alikuwa wa kwanza kuweka alama kwenye ngozi ya mgonjwa kabla ya upasuaji, jambo lililosaidia upasuaji kuwa sahihi zaidi.
Katika enzi hii, mfumo wa elimu ya tiba uliimarika kwa kutoa mafunzo ya nadharia na vitendo.
Madaktari walifundishwa sayansi ya msingi kama anatomia, fiziolojia, na dawa kabla ya kupata mafunzo ya vitendo hospitalini.
Hospitali zilifanya kazi kama vituo vya tiba na taasisi za elimu, ambapo wanafunzi walijifunza kwa kuangalia madaktari wakitibu, kuchunguza wagonjwa, na kuhudhuria mihadhara.
Shule za tiba zilikuwa zimeunganishwa na maktaba na hospitali, hivyo kuwapa wanafunzi fursa ya kusoma maandiko na kujifunza moja kwa moja.
Madaktari Waislamu walisisitiza umuhimu wa uchunguzi wa moja kwa moja na kutunza kumbukumbu za dalili za wagonjwa.
Walitoa mchango mkubwa katika utambuzi na matibabu ya magonjwa kama surua na ndui.
Ibn Sina (Avicenna) aliandika kitabu maarufu “The Canon of Medicine”, ambacho kilitumiwa kama rejea kuu ya tiba barani Ulaya kwa karne nyingi.
Al-Razi (Rhazes) aliongoza katika ugunduzi wa dawa mpya na mbinu za matibabu.
Ibn al-Nafis ndiye wa kwanza kueleza wazi kuhusu mzunguko wa damu katika mapafu (pulmonary circulation), hatua kubwa katika kuelewa mfumo wa mzunguko wa damu.
Tiba ya Kiislamu ilijikita katika maadili ya hali ya juu, ikihimiza utu na heshima kwa mgonjwa.
Madaktari walihimizwa kuhifadhi siri za wagonjwa na kupata idhini yao kabla ya matibabu.
Walizingatia afya ya mwili na akili kwa pamoja, wakitibu mgonjwa kama mtu mzima si mwili peke yake.
Walisisitiza kinga ya magonjwa kupitia usafi wa mwili na mazingira pamoja na lishe bora.
Maandishi ya wanazuoni wa Kiislamu yalitafsiriwa kwa Kilatini na kutumika katika vyuo vikuu vya Ulaya.
Hii ilisaidia kueneza maarifa ya tiba ya Kiislamu katika ustaarabu wa Magharibi.
Kwa mfano, kitabu cha “The Canon of Medicine” kilitumika kwa karne nyingi kama mwongozo wa elimu ya udaktari barani Ulaya.
Hivyo, mafanikio ya Waislamu yaliweka msingi wa maendeleo ya tiba ya kisasa duniani.
Hitimisho:
Mchango wa Waislamu katika tiba haukuwa tu mkubwa bali ulikuwa wa kipekee, uliosaidia kuunda msingi wa tiba ya kisasa tunayoifahamu leo. Maadili, utafiti wa kina, elimu ya vitendo, na uvumbuzi wao vimeendelea kuathiri ulimwengu wa tiba kwa karne nyingi zilizopita.
Jifunze zaidi, na wasiliana nasi ukiwa na App yetu. Bofya link hapo chini kuweza kuipakua.
Download NowUmeionaje Makala hii.. ?
Katika somo hili utakwenda kujifunza sababu za kifua kikuu, dalili zake, njia za kujiepusha, na matibabu ya kifua kikuu.
Soma Zaidi...Huu ni mfululizo mpya wa masomo yanayohusu maradhi yanayosababishwa na Bakteria
Soma Zaidi...